مرضیه دادگر

ده ماه از شروع فعالیت شورای شهر یاسوج گذشته، ده ماهی که اگر بگوییم بدون حرف وحدیث وتنش نبوده بیراه نگفته ایم.کافی است گریزی به گذشته وآغازبه کار این پارلمان کوچک محلی بزنیم تا متوجه شویم این هفت نفر هنوز نتوانسته اند در میان خود به یک اجماع واتفاق نظر کلی حول محورمسائل مرتبط با این شورا دست یابند.از همان روزهای اول  مرزبندی وخط کشی را خودشان به دست خودشان بر سر زبانها انداختند تا اینگونه القا کنند فارغ از ذات شورا بودن،هرکدام از این هفت عضو برای خود کدخدا وملا هستند .به هر طریق شکاف ایجاد شد ،تا اینگونه بنظر بیاید که همدلی وتعامل در این شورا جایگاهی ندارد،به همین سبب عده ای نام اکثریت را یدک کشیدند وعده ای هم شدند اقلیت وهمین موضوع هم به آتش زیر خاکستری تبدیل شد ،که هربار درگوشه ای وبر سر مسئله ای زبانه می کشد و اعضای این شورا  را درمقابل هم قرار می دهد.مسئله ای  که البته خود اعضا آن را کتمان می کنند ودر موضع گیری هایشان  تاکید می کنند دنبال چالش ،حاشیه وزیرسوال بردن یکدیگر نیستند واینجا دقیقا یک  پرسش اساسی مطرح می شود که این رفتارها واکنش ها اگر بارمنفی ومقابله ندارد،چه معنی ومصداقی را دردایره المعارفها دربرمی گیرد.

نمونه بارز این مسئله هم به مصاحبه اخیر یکی از اعضای شورای شهر بر می گردد. او در گفت وگو با یکی از رسانه ها درباره نحوه انتخاب شهردار یاسوج  و واگذاری پارک چشمه نباتی مسائلی را مطرح کرد که دامنه آن به جلسه اخیر شورای شهر هم کشیده شد .موضوعی که البته تازگی هم ندارد ومشاهده می شود شورای شهر بیشتر از انکه درگیر مسائل اصلی ورتق وفتق مسائل مرتبط با مدیریت شهری ومردم باشد به محلی برای حاشیه ها ،تنش ها،رد وبدل کردن دیالوگها ،کری خوانی واتهام زنی  تبدیل شده که در نمونه اخیر آن هم کاربه ادبیات کوچه بازاری وقسم جلاله کشید ودر این بین کسی هم نیست پیگیری کند وببیند دراین  شورا چه خبر است ،که سرحد جلسات آن تا این درجه قابل تاسف تنزل پیدا کرده است، شاید دراین روزها تنها کسانی که بیشتر به عقب برگردند وخود راشماتت کنند رای دهندگان یا به عبارت بهترمردم باشند،آن هم برای اینکه به  انتخاب امروزخود و آن انگشت اشاره ای که یک سال  پیش  جوهری کردند ورای دادند یک باردیگر با دیده تردید نگاه کنند .

البته این تنها پایان ماجرا نیست وموضوع مهم دیگر در این پارلمان محلی عدم شفافیت ورقیب دیدن طرف مقابل از جانب اعضای شورای شهراست.در همین نشست ذکر شده یکی از اعضا طرف مقابلش را که در طیف مقابل او قرار دارد ،رابه دخالت در معارضات یک خیابان متهم می کند وطرف دیگرنیز می گوید  اراده‌ای برای فعال شدن فلان کمیسیون وامثالهم وجود ندارد. گویی اعضای شورا فراموش کرده اند که نه دریک جنگ زرگری،بلکه در کانون مهمی قرار گرفته اند که چشم هزاران نفر از مردم شهر به تصمیمات حساس ،قاطع وکلیدی این اعضا دوخته شده.اعضای شورای شهر یا نمی دانند یا خود را به ندیدن زده اند که متوجه نیستند واقعا هیچ عملکرد مثبتی از طرف آنان ودرآستانه یک سالگی کاری این شورا رقم نخورده ،البته وقتی با افتخار اعلام می کنند در طول تاریخ تاسیس شهرداری بهترین عملکرد را این شهردار و شورای شهر فعلی داشته ،باید هم خلل وکم کاری را متوجه خود ندانند وسرخوش از خیالات شیرین شان شوند.هرچند دراین آشفته بازار تنش ها یکی از اعضا به هرصورت زبان به اعتراف گشود وگفت هیچ پروژه خاصی در حوزه شهری جز دو پل سوم و چهارم بشار آن هم به همت استانداری، فعال نیست ولی تفاوت نیت ها آن هم دراین مقطع زمانی زمین تا آسمان است و مردم بهترین قضاوت کنندگان دراین باره هستند.

شاید لازم باشد اعضای شورای شهر به جای این کشمکش ها که مستقیما دود آن یه چشم مردم می رود ،یک بار دیگر هدف و فلسفه وجودی شوراها را با خود مرور کنند تا یادشان بیاید تنش آفرینی،اتهام زنی،رقابت و...با رسالت کاری یک شورا واعضای آن منافات دارد وهمه هم وغم این پارلمان باید مرتفع کردن دغدغه های مردم در حوزه های مشخص وتعریف شده  باتکیه بر تعامل وهم افزایی باشد.