مرضیه دادگر

دیدن سریال ها وفیلمهای قدیمی تلویزیون همیشه برام یه جذاییت خاص داشت، خصوصا اون قسمتایی که یه جوون سر چهار راه با کلی روزنامه روی دستش صدا می زد روزنامه،روزنامه آخرین خبر و توی کسری ازثانیه همه روزنامه هاش به فروش می رفت وبعد فضای دفتر اون روزنامه وچاپخونه به تصویر کشیده می شد ،که چقدر سریع مشغول بستن مطالب ‌تایپ، ‌تیتر زنی وچاپ هستن.تماشای همه اینا باعث می شد کلی حس خوب به سراغم بیاد ودوست داشته باشم این فضا رو تجربه کنم.انگار خدا و دست تقدیر هم برای من اینطوری خواست و بهمن ۹۴این اتفاق افتاد وبا مجموعه ابتکار جنوب آشنام شدم،آشنایی که البته از قبل استارتش خورده بود وازطریق پدرم با این رسانه آشنا شده بودم وکم وبیش پیگیرش بودم و تقریبا جز مخاطبینش محسوب میشدم وباهاش بیگانه نبودم.وارد دفتر مجموعه شدم وبا مدیر صحبت کردیم واون روز توی کشاکش جریان انتخابات نمایندگی مجلس که همه فضای جامعه رو تحت تاثیر قرار داده بود، مدیر ازم خواست راجع موضوعی بنویسم وانتخابات هم شد عنوان نوشته من وبا تایید مطلبم قرار شد کارمو شروع کنم.

با انگیزه وامید زیادی والبته با استرس وکمی هم ترس از وارد شدن به یه دنیای جدید درکنار یه همکار دیگه کارمو شروع کردم.اون روزها به ریزترین مسائل وجزئیات توجه میکردم و می نوشتم ونوشته هام مورد توجه مدیرم بودن.مدیر منو و قلممو تشویق میکرد که این راه رو همچنان با قدرت وانگیزه ادامه بدم تابتونم موفق باشم.توی هرماه چندین گزارش،مقاله ویادداشت و...داشتم که هرکدوم سرجای خودشون کلی خوشحالم میکرد.دید من به دنیا،آدمها ومسائل پیرامونم عوض شده بود وباعث شده بود پا توی مسیری بذارم که حس میکردم بیشترین قرابت رو با روحم داره وصیقلش میده.به راحتی وچشم به هم زدنی یک سال کاریم گذشت ومتوجه شدم بهتر از قبل دارم پیش میرم وابتکار جنوب ودیدن دغدغه ها ومشکلات مردم وجامعه شده بخش مهمی از زندگیم که نمیتونم نسبت بهش بی تفاوت باشم،بخاطرهمین تصمیم گرفتم توی سال ۹۶به عنوان دومین سال کارم هم همچنان پرقدرت وبا انگیزه پیش برم وهمینطورم شد ومن با همون انگیزه تخته گاز جلو می رفتم وبه مسائل مختلف می پرداختم وحالا بقیه منو بهتر می شناختن ولی برای من حس خوب تر این بود که مفیدم برای مردمم وبا قدرت قلم و رسانم دارم دغدغه های جامعه ای رو که توش زندگی میکنم به مسئولین منتقل میکنم وبا اینکارم حداقل دینمو به مردمم وسرزمینم ادا میکنم ودیگه یه آدم منفعل وخنثی نیستم.
توی سال ۹۵و۹۶اتفاقاتی افتاد که روحمو آزار داد وباعث شدساعت های زیادی درگیر باشم حوادثی مثل پلاسکو،سانچی وخصوصا سقوط هواپیمای تهران_یاسوج .مجموعه ابتکار جنوب به مسائل ومشکلات زیادی پرداخت،ما سعی کردیم باهمون امکانات وتوانمندیمون معضلات موجود رو ببینیم وبررسی کنیم تا شاید بتونیم بخشی از اونها رو مرتفع کنیم.در این بین قلم من در سایه راهنمایی های مدیرم بهتر ونافذتر از قبل شد واین لذت بخش ترین حس ممکن بود.دومین سال کاری من هم گذشت و وقتی توی سال ۹۷به کارنامه خودم نگاه میکردم راضی بودم وحسرتی نداشتم.البته روزهای زیادی خسته میشدم وفشار واسترس داشتم، ولی همه اینها به شیرینی کارم می ارزید.حالا دیگه ابتکارجنوب بخشی از وجود من بود که بیشتر از روزهای بد روزای خوبی رو اونجا به چشم دیده بودم ودقیقا برای همین پیشنهادات کاریم رو نپذیرفتم تا بتونم رشد کنم وقلمم تواناتر وپخته تراز قبل بشه، چون به این نتیجه رسیده بودم من اگر قراره به جایی برسم از طریق ابتکار جنوب این اتفاق میفته. شاید بشه گفت ثابت ترین عضو ابتکارجنوب من بودم که سومین سال کاری رو توی این رسانه تجربه کردم و منطقه ای شدن اون رو هم به چشم دیدم وبه هزارمین شماره اش هم رسیدم وتو همین رسانه هم با آدمهای تاثیر گذاری آشنا شدم که مسیر زندگیمو تغییر دادن وعوض کردن.

اما باهمه اینها نیمه دوم سال ۹۷برای من تفاوتی اساسی داشت وحس کردم قلمم و روحم مثل سابق نیست وفشار زیادی رو متحمل شده.من خودم رو توی پیله ای ازفشارها میدیدم که باعث شده بود از رسانه ای که قلبا دوست داشتم فاصله بگیرم، چیزی که اصلا باب میلم نبود ومیخواستم روزای بدم توی ابتکار جنوب بگذره وبرگردم به همه روزای ارزشمند دوسال ونیم گذشته.من زحمت کشیده بودم ودوست نداشتم همه اینها با افکار مزاحم وفشارهای موجود ازبین بره .با این وجود حالا که هزارمین شماره ابتکارجنوب رسیده باید بگم خوشحالم جایی بودم که علیرغم همه استرس های کاریش حالمو با نوشتن وقلمم خوب میکرد وازمن یه آدم مسئولیت پذیر ودغدغه مند تر ساخت که باعث شد موشکافانه تر، متفاوت تر ومطالبه گرتر به مسائل پیرامونش نگاه کنه وبا ابزاری به اسم قلم ورسانه اش به اونها بپردازه.ابتکارجنوب،رسانه خوب، دغدغه مند وپرتلاش هزارمین شمارت تو این شرایط سخت ونفس گیر رسانه های مکتوب وکاغذی مبارک باشه،امیدوارم بتونیم پرتوان تر وپرتلاش تر ازهمیشه ادامه بدیم.