امام صادق (ع) می فرمایند: خداوند در زمین پنج حریم دارد که یکی از آن ها حریم مؤمن است.این مسئله نشان دهنده عمق اهمیت آبروی یک مومن درهرجایگاهی است،یعنی بردن آبروی مومن حق الناسی است که به سادگی قابل جبران نیست وشاید اصلا قابلیت جبران نداشته باشد.باید گفت آبروی مؤمن به مثابه تمام سرمایه و اعتباری است که در طول زندگی به دست آورده است ودرواقع حاصل یک عمر زندگی وی بوده است...
بنابراین دردین ما نیز بردن آبروی مومن بسیارنکوهیده ومذموم شمرده شده وهمواره برحفظ آبروی آنان تاکید شده است.تا جایی که امام صادق درجای دیگر می فرمایند کسی که به منظور عیب جویی و ریختن آبروی مومن و اینکه او را از نظر مردم بیندازد سخنی را نقل کند، خداوند او را از ولایتش بیرون کرده، به سوی ولایت شیطان می فرستد ،ولی شیطان هم او را نمی پذیرد.با همه این اوصاف بنظر می رسد دراستان ما برخی رسانه ها به راحتی آب خوردن حیثیت وآبروی یک مومن را زیرسوال می برند وآن رامحفل به محفل می چرخانند وانتظاردارند به به وچهچه هم نصیبشان بشود واین کار رابه حساب احساس تکلیف می گذارند،حالا یک سوال اینجا مطرح می شود این چه احساس تکلیفی است که آبروی یک مومن را به خطر می اندازد؟؟کجای دین ما گفته شده احساس تکلیف یعنی ورود به حریم شخصی زندگی افراد؟؟درکدام سند وروایت امده است که به افراد چون مطابق تفکروعقیده ما نیستند برچسب بزنیم وآن ها را انگشت نمای خاص وعام کنیم.آیا این مسئله عین بی اخلاقی نیست ومسئله ای ضد ارزشی محسوب نمی شود؟؟چطور این احساس تکلیفمان آنجایی که نیازاست گل نمی کند وکاستی ها را نمی بیند؟رسانه رسالت آگاهی بخشی است نه بی اخلاقی وزیرپاگذاشتن اصول واخلاق انسانی واسلامی.بهترنیست کمی درمعنای واژگان غور وتامل داشته باشیم وآنان را مطابق طبع ومیلمان معنا نکنیم.الیته باید گفت منشا این مسئله جای دیگری است وباید آن را درجای دیگری جست وجو کرد.دادن مجوزهای فله ای به رسانه ها درواقع نوعی مجوز ورود برای افراد مختلف به این حوزه است، بدون اینکه ازصافی خاصی عبورکنند.درواقع این عرصه برای برخی افراد به منزله ابزاری برای دستیابی به منافع شخصی ،اختلاف نظرهای سیاسی ،انتقام گرفتن و..شده است، تاجایی که شاهد هستیم برخی دوستان نوظهور رسانه ای به بهانه احساس تکلیف ومسئولیت رسانه ای خلط مبحث می کنند ومسائل شخصی وسیاسی را باهم در می آمیزنند وبعد بقول خودشان کل عملکرد یک فرد را زیرسوال می برند.تا کی باید شاهد این قبیل تخریب ها آن هم درفضای رسانه ای باشیم وخود را به بی تفاوتی بزنیم وانگارکنیم هیچ اتفاق خاصی نیفتاده است،آیا فضای رسانه ای نیازمند نظارت ورصد بیشتری چه قبل وچه بعد ازگرفتن مجوز کارنیست.برای ورود به همه عرصه ها قبل ازشروع آزمون وتست هایی برگزار می کنند که اگرفرد موردنظر نمره قابل قول کسب نکند از ورود وی به این حوزه ممانعت می شود،حالا باید پرسید چرا اعمال اینگونه تصمیمات نباید درحوزه رسانه بعنوان عنصرحیاتی،مهم وفرهنگ ساز اعمال شود تا هرکسی به خود وقلمش اجازه ندهد اینگونه شخصیت افراد وحیثیت آنان را لگدمال کند وآبروی آنان را زیرسوال ببرد.بازهم تاکید می شود خداوند بردن آبروی هیچ مومنی را برنمی تابد وحتی خود خداوندحفظ آبروی مومن رابرعهده گرفته ومنبع آن حدیثی است ازپیامبراعظم که می فرمایند: از خداوند درخواست کردم که در روز حساب، حساب رسی امت را به خودم واگذار کند که بندگان اگر لغزشی داشتند آبروی من پیش پیامبران پیشین نرود، خداوند پاسخ داد حساب آنها را خودم به عهده می گیرم که اگر لغزشی داشتند آبرویشان پیش تو نرود .یادبگیریم حوزه زندگی شخصی افراد به ما مربوط نمی شود،یاد بگیریم از منصب وقلمی که در دست داریم برای حفظ آبرو استفاده کنیم وکمبودهایی رابه تصویر بکشیم که دردی ازپیکره جامعه کم می کند،عرصه خبر واطلاع رسانی عرصه غرض ورزی های شخصی وسلیقه ای نیست،حرمت ها را به هرقیمتی
نشکنیم.