رسانه های اجاره ای درخدمت قهرمانان پوشالی

مرضیه دادگر// هربار می خواهیم نفس راحتی بکشیم اتفاق وبحران جدیدی سر راهمان سبز می شود که دربسیاری از مواقع به این آسانی ها قابل مدیریت وکنترل نیست. درست مانند آتش سوزی هایی که این روزها به جان جنگل های کهگیلویه وبویراحمد افتاده وبی محابا می تازد.

این نمونه ای از یک بحران بزرگ است که دامن گیر بلوطستانهایی زاگرس شده تا قلب تپنده ایران بیش ازهر زمان دیگری بگیرد.اما در زمان وقوع چنین بحران هایی همه ابعاد ماجرا درجای خود قابل بررسی وموشکافی است.یکی از این ابعاد مهم  ببرسی واکنش وعملکردها مسئولان،نمایندگان وحتی کسانی است که نام یک رسانه را یدک می کشند.

در واقع وهمانطور که قبلا اشاره کردیم این بحرانها هستند که عیار همگان را درشرایط بحرانی مشخص می کنند.عده ای احساس تکلیف می کنند گمنام وبدون هیاهو وبی هیچ رسانه ای هرآنچه دارند برمی دارند وبه دل حادثه می زنند تا به تکلیف ومسئولیت خود عمل کنند ،مانند آنچه برخی ها درقبال آتش سوزی های اخیر مناطق گرمسیری استان انجام دادند.

در طرف مقابل عده ای دیگری  نیز هستند کارشان به این آسانی ها پیش نمی رود وکاری می کنند همه بفهمند دارند دقیقا کجای ماجرا هستند .تا عملکردشان را دربوق وکرنا نکنند وعالم وادم نفهمد بیکار نمی نشینند.

ماجرا وقتی جالب تر وقابل تامل تر می شود که هدایت کنندگان  این سناریوی ساختگی می رسیم.ماجرایی که نشان می دهد برخی مسئولان ونمایندگان در دامن زدن به چنین وضعیتی نقش اول رابرعهده دارند ودرواقع این خودشان هستند که درپشت پرده چنین قهرمانی را می سازند وبه خورد جامعه می دهند.

این نمایندگان ومتولیان با بهره گیری از ظرفیت رسانه های اجاره ای و وابسته خود کوچکترین حرکت ورفتار این قهرمانان پوشالی را چنان بزرگ می کنند که انگار همه کاره بوده اند وسایرین فقط نشسته وتماشاگر بحران بوده اند وهمین می شود که برای چنین افرادی به سادگی آب خوردن وتبلیغات وسیع نام ونشانی دست وپا می شود وهمه زحمات به نام آنها مصادره می شود.

کافی است نگاهی به بحران اخیر درجنگل های گرمسیری استان داشته باشیم تا میزان این قهرمان سازی پوشالی شفاف تر شود.کسانی که بی توجه به حجم این اتفاق بزرگ درصدد این بودند تا هر طور شده شخص مورد نظر خود را به عنوان قهرمان اصلی  مدیریت این بحران معرفی کنند واین موضوع چپ وراست هم در رسانه های منتسب به آنها منتشر می شد تا قابلیت هضم وپذیرش آن برای جامعه راحت تر باشد.

درصورتی که قهرمانان واقعی چنین بحرانهایی همان کسانی هستند که ناشناس وبدون هیاهو وارد صحنه می شوند و با پذیرفتن همه تبعات به دل بحران می زنند تا به سهم مسئولیتشان را ایفا کنند.قهرمانان پوشالی نه تنها دردی ازبحران ها کم نخواهد کرد بلکه خود زمینه ساز بحران بزرگتری خواهد شد که به این آسانی ها کنترل نخواهد شد.