مهاجران افغان زیر ذره بین

زهرا وصالى // مهاجران جدید افغان به ایران شامل افراد فرهیخته افغان اعم از علمی و فرهنگی و هنری، نظامیان افغان، شیعیان هزاره، افراد غیر مجاز و زنان افغان هستند که با روی کار آمدن دولت طالبان و با توجه به قوانین جدید طالبان، عرصه زندگی بر آنها تنگ آمده و به کشور ما به صورت مجاز و غیر مجاز پناه آورده اند و در حال حاضر گفته می شود جمعیتی بالغ بر ۵ تا ۸ میلیون نفر را شامل می شوند .

اگر مهاجرت خیل فرهیختگان این کشور به ایران را نادیده بگیریم بقیه مهاجران گاهی بی تهدید،گاهی تهدیدهای کوچک و گاهی جدی محسوب شوند. به این ترتیب که برخی از کارفرمایان کارخانه ها، امور کشاورزی،خدماتی و ساختمان سازی از این نیروی کار ارزان و سخت کوش برای سود بیشتر، بهره می گیرند که این نه تنها مزیت بلکه تهدیدی است برای جامعه کارگران ایرانی به خصوص در وضعیت فعلی اقتصادی سرزمین مان محسوب می شود. سیل جمعیت افغان تحصیل نکرده عمدتا به سمت صنایعی مثل خانه سازی و کشاورزی هجوم‌ خواهند‌ آورد. البته بیشتر این افراد عمدتا از افراد فرودست تر جامعه افغانستان بوده و قصه امروز نیست و سابقه ده تا پانزده ساله کاری در ایران را دارا می باشند. این‌گروه تهدیدی برای نیروی کار ایرانی بوده و بخش کارگری ایران از این مسئله رنج خواهند برد. 

برخی از افراد دوستدار هویت ایرانی، نگران تاثیرات مذهبی،اجتماعی و فرهنگی این جمعیت بر جمعیت محلی مستقر در آن هستند که البته این موضوع در صورت متمرکز شدن آنها در برخی محله ها و شهرها وجود دارد.

برخی معتقدند نظامیان دولت قبلی بعد از چیرگی طالبان ، با تمام سلاح ها و‌تجهیزات وارد ایران شدند و در جنگ چریکی با طالبان هستند و به نظر نمی رسد که خطری برای ایران محسوب شوند و حتی شاید بتوان از افراد متخصص آموزش دیده سلاح و مهمات آمریکایی در جهت شبیه سازی های ابزار نظامی، در ساخت تجهیزات نظامی کشور بهره گرفت .

و اما گروه‌های مذهبی افراطی که عضو القاعده و داعش هستند و‌ برای هدف تنش آفرینی مهاجرت کرده اند. اینها خطرناک ترین گروه مهاجرین هستند که دشمنی دیرینه ای با هویت ایرانی دارند.

دو حمله تروریستی سالهای اخیر منتسب به این گروهها شده وحتی گمانه زنی هایی هم در خصوص حملات شاهچراغ و اتصالات این حملات به این گروهک ها داده شده است. اینها خطری جدی هستند که آموزش دیده اند و ایدئولوژی افراطی آنها را آماده عملیات انتحاری و کشتار کور در هر سطحی با توجه به ایدئولوژی شان هدایت می کند و اینها تهدید محض محسوب می شوند.

  علاوه بر آن عده ای معتقدند که توافق آمریکا، انگلیس و اسراییل با گروه طالبان در دوحه قطر توافقی نیست که بی خطر برای بی ثباتی در داخل مرزهای شرقی ایران باشد چرا که هنوز ۸۰ میلیارد تجهیزات نظامی مدرن در دست طالبان است .

استدلال اینست که طالبان از قوم پشتون در واقع از تبار همان پشتونهای افغانی هستند که در اواخر دوره صفویه به ایران حمله کردند و شاه سلطان حسین را مجبور به تسلیم کردند و مدت ۷ سال بر اصفهان حکومت کردند تا بالاخره توسط نادرشاه کبیر بیرون رانده شدند و اینها هنوز در فکر خراسان کبیر به سر می برند و عده زیاد تبعه افغان در خراسان را بی ربط نمی دانند.

اگر از دید آبی بخواهیم این موضوع را بررسی کنیم اینگونه خواهد بود که دولت افغانستان با بستن بند کمال خان منجر شد، ذره ای آب به خاک سیستان و بلوچستان وارد نشود و همه چاه نیمه ها خشک و هامون هم که هیچ. امروز این استان به کانون ریزگردها تبدیل شده است. هوا، نان و آب سه عنصر اساسی برای ادامه حیات هر سرزمینی است که متاسفانه نبود آب، دو عنصر دیگر را برای ادامه زندگی مردم را در این استان مرزی تحت تاثیر میدهد.

درست است که ما با مردم افغانستان مشترکات فرهنگی زیادی داریم و محرز است که این پیشامد سیستان، کار مردم افغانستان نیست ، اما در هر صورت طالبان و دولتهای قبلی به تشنگی سیستان و بلوچستان دامن زده اند و انتقال آب از دریا یا حفر چاههای متعدد و یا بهره برداری از آب‌های ژرف،حلال تشنگی این استان مرزی نیست.

آیا حال که این سیاست ها برقرار است، روا ست که افرادی به صورت غیر مجاز از مرز ها عبور کنند و در این کشور از یارانه های آب،نان، برق و امکانات عمومی بهره گیرند و زاد و ولد کنند و فشار بیشتری به منابع آبی این کشور بحران زده به لحاظ منابع آب، وارد کنند .

جمعیت ۵ تا ۸ میلیونی این اتباع به اندازه یک کشور اروپایی است که در ایران بدون هیچ گونه ممانعت قانونی تردد می کنند و از منابع سرزمینی ما بهر ه می گیرند.

آیا اگر ما هم به کشور افغانستان برویم، در جهت اقدام متقابل آنها هم اجازه بهره گیری از منابع سرزمینی شان را رایگان به ما می‌دهند .قصه مهاجرستیزی و نژاد پرستی و نوع دوستی نیست و خیلی از افاغنه در این سالها دوستان خوب مردم ایران شده اند،اما قضیه ورود خیل عظیم آنها به صورت غیر مجاز در ایران است. باید کشور قوانین اجرایی محکم و خاصی برای ورود این افراد داشته باشد و هر کسی نتواند راحت ،بی دردسر و غیر مجاز وارد این خاک شود و از منابع آبی و غذایی این سرزمین با همان یارانه و سهمیه ای که برای افراد خود سرزمین در نظر گرفته شده بهره بگیرد و در عوض آن نه مالیاتی بدهند ،نه ویزایی دارند و نه مدارک هویتی و آدرسی و اقامتگاهی که در صورت ارتکاب به جرم در برخی که متعلق به گروه های جاسوسی و داعشی اند ، بشود با آنها برخورد نمود و شناسایی شان کرد .

ورود تبعه غیر مجاز یعنی فشار بیشتر بر منابع آب، آن هم در حالیکه بیشتر شهر ها و دشت های ما بحران آبی دارند و خیلی از آنها ممنوعه و ممنوعه بحرانی هستند. آیا جایز است فشار بیشتری بر منابع سرزمینی وارد کنیم و هیچ گونه منفعتی هم برای ما نداشته باشد که هیچ، بلکه سبب افزایش عرضه و تقاضا و مشکلات عدیده آن شود .

صحبت سر وارد کردن مهاجر نیست بلکه جدی تر شدن مطالبه مردمی مبنی بر نظارت بر ورود غیر قانونی و غیر مجاز آنهاست وگرنه مثل تمام کشورها قانونی وارد شدن آنها و اصول مند و برای تحصیلات و ... مشکلی ندارد بنابراین بحث جلوگیری از ورود غیر قانونی و غیر مجاز آنهاست که علاوه بر مشکلات اجتماعی ، سبب مسائل آبی هم می‌شود .

بنابراین تقاضای مردم از مسیولین اینست که اولا ورود آنها قانونمند شود و در مورد افراد غیر مجاز نیز بایستی در جهت شناسایی و هویت همه مهاجرین ثبت نام صورت پذیرد و افراد وابسته به گروهک ها و جاسوسین شناسایی گردد. همچنین موارد بکار گیری آنها در مشاغل با قوانین خاص اتباع بیگانه قابل استفاده باشد و ابتدا اولویت استخدام به کارگران ایرانی داده بشود . البته نبایستی امکان تحصیل و‌ تربیت مناسب برای کودکان این مهاجرین فراهم نگردد ،چرا که عدم تحصیل آنها تبعات اجتماعی بدتری برای سرزمین ایجاد می کند.

لازم به ذکر است که در بسیاری از کشورها قوانین بسیار سخت گیرانه ای در مورد مهاجرت غیرقانونی وجود دارد هر چند بسیار مهاجر پذیر به صورت قانونی باشند.

در نهایت اذعان می کنیم که ما هم شرایط سخت مردم افغانستان را درک کرده و همیشه دست برادری آنها را فشرده ایم و این ها به معنای پشت کردن به آنها و طرد کردن آنها نیست، بلکه قانونمند کردن ورود به ایران است و بهر حال هر کشوری نظم اقتصادی و منشور امنیتی را بایستی در نظر بگیرید وگرنه که افغان ها برادران و خواهران دینی و فرهنگی ما هستند .